یک واقعیت شگفت انگیز در مورد کاشی بر Uncovered

«هنر کاشی هفت رنگ شیراز». با گذر زمان کاشی کاری هفت رنگ به عنوان تزئینات به بنا اضافه شده است. با توجه به سازههای دوران تیموری و نمونههای مشابه آن در ایران میتوان بنای آن را به دوران تیموری نسبت داد که بعدها به کاشیکاری هفت رنگ مزین شده است و با توجّه به نوع رنگ کاشیکاری داخلی آن به اواخر قاجاریه و اوایل پهلوی برمیگردد؛ و کاشی کاریهای بیرونی نیز مربوط به دوره پهلوی دوم است. سردرِ زیبا و باشکوه مدرسه با کاشیکاریهای مینایی و نقوش گل و بوته، پرندگان و خطوط اسلیمی زینت یافته و دارای کتیبهای از سنگ مرمر و به خط نستعلیق ممتاز میباشد که به قلم شیخ محمدعلی بن شیخ عبدالرحیم بوده و در آن تاریخ و بانی بنا مشخص شدهاست. این نقش زیبا دارای رقم استاد محمد کاشیپز شیرازی است و پیداست که این هنرمند اهل شیراز سازنده این کاشیها و نقش مندرج بر آن بوده است. این صفحه آخرینبار در ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۵ ساعت ۱۲:۱۵ ویرایش شده است.

دریافتشده در ۱۱ ژانویه ۲۰۲۴. دریافتشده در ۱۲ اوت ۲۰۱۰. در گذشته دروازهٔ شهرها در ورودی جادههای منتهی به شهر جهت کنترل ورود و خروج به شهر بنا میشد. جادهای که به سمت دروازه غار منتهی میشد، در راستای جنوب به شمال بوده که در حال حاضر به نام خیابان خزانه-شمال نامگذاری شده است. بخش خشت و کنارتخته با کوههای پیرامون خود به جز در فصل زمستان، پوشش گیاهی نسبتاً کمی دارد. براساس شواهد تاریخی و کتیبهها این آرامگاه به سعید بن سلام مغربی تعلق دارد. در تاریخ۳۱/۱/۹۰ در جلسه مشترک شورای شهر اراک، اداه کل میراث فرهنگی استان مرکزی و شهرداری اراک مقرر شد بر اساس شواهد و عکسها این برج در محل قدیمی خود کاشی و سرامیک بازسازی شود. آرامگاه ابوعثمان سعید در سال ۱۳۵۵ شمسی به دستور حاج سلطان تابنده رضاعلی شاه و به هزینه آقایان حاج عبدالله مظلوم، غلامحسین بدیعی، جلال الدین داودی در ماه محرم مرمت و بازسازی شد. اگر رویهای یکرنگ باشد، بازسازی بخش کنده شده دشوار میشود و کار دو زنگ در میآید؛ ولی هنگامی که تکهتکه و چند رنگ باشد کار آسانتر است.

این دروازه در حد فاصل بین خانیآباد و میدان شوش در حوالی مکانی که امروزه در آن میدان غار (شهید هرندی) بنا شده است، واقع بود. در سالهای گذشته، نائین کمتر شاهد خانهای بود که دار قالی زینت بخش آن نباشد؛ امری که امروزه متأسفانه کمکم از اوج خود به نزول میگراید؛ که در انارک قالی و قالیچههایی با طرح نائین و نقشههای افشان و ترنجی و بتهای بافته میشود. مجموعه ای از شورش های جنوب که بخشی از آن توسط آنری، دوک روآن رهبری می شد، در اعتراض به وارونه شدن فزاینده فرمان نانت. تاریخ ساخته شدن این نقش کاشی بر اساس مندرجات آن، در سال ۱۲۶۳ هجری قمری بوده است. در قسمتهایی از این روستا آجرهای سفالی مشاهده شدهاست که بنا بر گفتههای بومیان، این آجرها مربوط به سدی است به نام کافرانبست که پس از جمع شدن آب در پشت این سد و همزمان هم بهرهبرداری از آن در کشاورزی و سایر امور بهعنوان ابزار و اهرمی جهت تهدید اقوام پاییندست استفاده شود. همچنین این شهر در ۴۱۶ کیلومتری جنوب تهران در دامنه شرقی کوههای مرکزی و درست در مرکز ایران واقع شده است. او در استفاده از تخلص بسیار جدی بوده و در ۹۷٪ از غزلیاتش از تخلص استفاده کرده است.

معمولاً پودر در کارتریجها یا بسترهایی جای گرفته است که در مقادیر بسیار اندکی توزیع میشود و توسط نورد یا تیغهای بر روی بستری که آن بخش از مدل در حال ساختهشدن است تغذیه میشود. در اوایل قرن چهاردهم سنتی با کشف منابع عظیم زغالسنگ، در این ناحیه، البرز مرکزی، بسیاری از بومیان این منطقه در این بخش مشغول بهکار شده و کار در معادن و امور جنبی آن چهره اقتصادی سوادکوه را دگرگون نمود. بانی این بنا دو برادر به نامهای «حسین خان» و «حسن خان»؛ از سرداران فتحعلی شاه قاجار میباشند که در سال ۱۲۳۱ هجری قمری آن را در دو طبقه احداث نمودند. در وسط حیاط مدرسه حوضی سرپوشیده و در جنوب مدرسه مهتابی بزرگی است که به اندازه یک متر از کف حیاط بلندتر است و از جانب شرق و غرب هماندازه مدرسه میباشد که در تابستان برای استراحت یا انجام مراسم تعزیه احداث شدهاست. خانه سپهدار نیز همزمان با برج و در نزدیکی آن احداث شد که باغ و فضای سبزی بزرگ و قابل توجه داشتهاست و دارای سرداب زیبایی بودهاست که سقف آن با کاشیهای گل و بوته، به صورت شمسه تزئین شده بوده و دارای طاقی دو پوسته بودهاست. موقعیت این بنا در نیشابور (شهر کهن) در محدوده شرق شهر در میدان زیاد بوده است.